(Goeie)Vakaaaaantie in Afrika

Vrijdagochtend om 4 uur opstaan voor de bus. Aangevallen door allemaal rare beesten die ons huis wilden overnemen, staand ontbijten, de sleutel nergens kunnen verstoppen, met backpakken en al rennen naar de bus om daar gezegend te worden door de ‘buspriester’, zitten met opgetrokken benen in verband met de ontbrekende beenruimte, uitgezwaaid worden door allemaal joelende mensen voor de bus… Ja hoor de vakantie is begonnen….

Na dus acht uur reizen met de bus. Met een paar keer een stop van 5 minuten (busschauffeur rijdt het hele stuk gewoon in één keer door) aangekomen in Lusaka (hoofdstad). We hadden geen slaapplek geregeld maar afgesproken met de kinderen van Michael Phiri (man uit vorig blog) Zij wilde ons graag ontmoeten en stonden ons in Lusaka op te wachten (verkeerde busstation, 3000x heen en weer bellen maar uiteindelijk bij elkaar terecht gekomen). Hele bijzondere ervaring. Idah, Daniel en Paul wilde zo graag voor ons zorgen. We hebben gelunched bij de KFC (jaja echt Afrikaans) en vervolgens moesten we op Idah haar werk wachten tot ze vrij was. ’s Avonds wilde ze per se zorgen dat we een goed hostel kregen. Maaaar het mocht niet iets zijn wat zij niet kende. Heel Lusaka doorgereden met 20 personen in een busje voor 14 maar uiteindelijk bij de Universiteit iets gevonden wat Idah goed genoeg voor ons vond. .

Volgende ochtend weer om 4 uur de wekker. Idah wilde ons per se weer naar het busstation brengen. Niet normaal hoe goed ze voor je willen zorgen. Je wordt zelfs een beetje afhankelijk gemaakt. Lastig om dat te accepteren maar het weigeren in onbeleefd dus hebben het maar zo gelaten. Na nog een busreis van 7 uur kwamen we in Livingstone aan. Ons hostel was net een klein paradijsje. Besloten even rustig aan te doen en op tijd te gaan slapen. Volgende dag naar de Falls,,

Over de falls: ik weet niet eens goed hoe ik het moet omschrijven. GEWELDIG en overweldigend. Wat een water en wat een kracht. Niet normaal dat de natuur dit zelf zo gemaakt heeft. Echt ik vond het zo bijzonder om daar rond te lopen. Heb denk ik nog nooit zoiets moois gezien. Ik weet da tik dit in ieder blog schrijf, maar echt als je ooit in Afrika bent en je hebt de kans om de falls te bekijken…..

Zijn ook in Botswana op Safari geweest. Weer een ervaring wat ik bijna niet kan beschrijven. Zo mooi, zo écht, zo geweldig. Olifanten op 1 meter afstand. Wat een enorme en toffe beesten. Heel gaaf, maar ook wel een beetje spannend vond ik. Die beesten zijn zo enorm en als je dan in een open auto zit…. Ook giraffen timon’s pumba’s, buffels en nijlpaarden gespot. Ik ga van de week wat foto’s posten om jullie een indruk te geven. Foto’s zeggen namelijk wat meer dan wat ik nu op papier kan zetten. Jammer genoeg nog geen leeuwen gezien. Gaan eind mei nog naar het grootste safaripark van Zambia, dan gaan we ook in het park overnachten dus hopen dat we dan alles van de big five kunnen zien..

Verder deze week heerlijk gechilled bij het zwembad, onszelf laten rondrijden door de locals die we daar ontmoet hebben, gestapt, bekende markt bezocht en heel veel plezier gehad. Naar huis gaan was ook echt niet leuk. Wilde zo graag blijven. Hier in Chipata voelt het dan ook echt weer als ‘thuis’. Terug naar de drukte van de groep, naar het werk en gewoon weer naar het ‘normale’ leven. Gelukkig hebben we ons volgende weekendje weg alweer gepland. (Mozambique) Vergeet dan soms even dat ik nog steeds in Afrika zit..

Vergeet nog even te zeggen dat we tijdens de terugreis wel iets heel naars hebben meegemaakt. De bus stopte op een gegeven moment en wij dachten.. oke nu al een pauze. Prima. Buiten hoorde we dat er een Riot bezig was in een plaatsje verderop. Scheen een taxichauffeur vermoord te zijn en de mensen kwamen in opstand. We konden dus niet verder met de bus. Na een half uurtje gewacht te hebben toch weer de bus in. En waar we toen in terecht kwamen leek net een film. We stonden bij een benzinepomp weer even stil en overal kwamen mensen met geweren en gasmaskers vandaan. Er werd om ons heen geschoten, mensen in de bus doken onder de bankjes en een vrouw naast mij vertelde haar kind dat ze papa echt wel weer zouden zien die avond.. Een man die naast Eva zat vertelde dat het heel normaal was en dat dit wel vaker gebeurde maar ik heb me toch wel even heel beroerd gevoeld. Gelukkig kwamen er ‘politie’ die voor ons uit ging lopen en weg vrij maakte. Het hele stadje lag overhoop. Stenen op straat, afval en brandende dingen. Jemig zoiets heb ik echt nog nooit gezien. Gelukkig maar. Toch uitiendelijk wel blij dat ik weer in het vredige dorpje Chipata aankwam waar het ergste wat er kan gebeuren een boom is die omvalt.. (dus om even duidelijk te zijn. Dit soort dingen gebeuren niet daar waar ik woon!)

Gister weer migraine aanval. Niks aan! Gelukkig viel het mee maar hoop toch dat dit de laatste aanval hier was.. Vandaag gaan we weer aan het werk, interviews plannen gaat hier echt op zijn Afrikaans. Hebben nog hoop maar ben wel benieuwd of we het allemaal gaan redden..

Dikke kus voor jullie allen en tot bels/mails/skypes! Elske.